Shree Mangal Dvip Boarding School
Adres:
Shree Mangal Dvip Boarding School
P.O. Box No. 1287
Boudha, Kathmandu NEPAL
Email: himalayanchildren@gmail.com
Phone: 977-1-4915407
Lokalizacja
Strona internetowa szkoły
Facebook
Dyrektor: Acharya Wangchuk Tenzin
Vice-dyrektor: Shirley Blair
Liczba uczniów: 500
Liczba pracowników: 100
Wiek uczniów: 4-17 lat (zależnie od wieku rozpoczęcia nauki)
Ilość poziomów: 10 (pełen program podstawowy, kończący się narodowym egzaminem SLC) + 2 klasy specjalne (dla uczniów, którzy w momencie przyjęcia dysponują zbyt niskim poziomem wiedzy w stosunku do ich wieku; po wyrównaniu różnic trafiają one do normalnych klas) + przedszkole
W szkole uczy się około 500 uczniów. Wszyscy z nich są Nepalczykami pochodzenia tybetańskiego. Z tego 300, urodzonych w himalajskich wsiach, mieszka na co dzień w internatach znajdujących się na jej terenie. Natomiast pozostałych 200 uczniów dojeżdża codziennie ze swoich domów mieszczących się na terenie Kathmandu bądź w przypadku mnichów i mniszek – z klasztoru znajdującego się nieopodal. Ci pochodzący z regionów górskich zazwyczaj wracają do domu raz do roku – w okresie wakacji. Zdarza się, że nawet rzadziej odwiedzają oni swoje rodzinne strony. Większość z nich, zapytana przez nas jak długo zajmuje podróż do domu, odpowiadała: „1-2 dni autobusem a następnie kilka dni piechotą przez góry”. Taka trasa jest niebezpieczna dla dzieci, a więc ich rodzice muszą je osobiście odebrać ze szkoły, a po wakacjach przyprowadzić z powrotem. Często jest to tak duże przedsięwzięcie, że dzieci pozostają w szkole także i na wakacje.
Szkoła Shree Mangal Dvip od początku swego powstania jest bardzo silnie związana z światopoglądem buddyjskim. Dla dzieci z himalajskich wiosek jest to niewątpliwa zaleta, ponieważ to właśnie dzięki strukturom klasztornym, które w Nepalu są bardzo rozległe (dobrym zwyczajem jest, aby każda buddyjska rodzina przeznaczyła jednego syna do klasztoru), możliwe jest wytypowanie potencjalnych kandydatów na uczniów. Z perspektywy rodziców – analfabetów bądź posiadających tylko minimalne wykształcenie, mieszkających o kilka dni marszu od jakiejkolwiek cywilizacji, sama świadomość możliwości posłania swojego dziecka do szkoły jest unikatowa, niecodzienna. Nie raz się zdarza również, że rodzice nie widzą sensu posyłać dziecka nawet do darmowej szkoły, gdyż oznacza to utratę młodych silnych rąk do pracy, które będą mogły utrzymać pole rodziców. W krajach takich jak Nepal to ilość potomków a nie wydajny system emerytalny zapewnia godne życie ludziom na starość. Z tymi i wieloma innymi problematycznymi poglądami może mierzyć się tylko autorytet powszechnie szanowanej instytucji, jaką w przypadku Nepalu jest religia buddyjska, reprezentowana przez system klasztorny.
angielski, tybetański, nepalski, matematyka, przyroda, wiedza o społeczeństwie, geografia, historia, informatyka, muzyka oraz WF.
internat (8-10 osobowe pokoje), stołówka, boisko, biblioteka, sala komputerowa, całodobowa opieka i pomoc przy codziennych czynnościach, opieka pielęgniarska, opieka dentystyczna (2 razy w roku), pokój do medytacji. Dodatkowo szkoła organizuje wiele zajęć dodatkowych, wyjazdów i imprez okolicznościowych. Jedynym z przykładów może być wyjazd na mistrzostwa w piłce nożnej do Mumbaju w 2016 roku. Wiele z zajęć dodatkowych jest prowadzonych przez zagranicznych wolontariuszy, jakimi my również kiedyś byliśmy.
Szkoła dysponuje unikalnym programem seniorskim pozwalającym absolwentom na kontynuacje nauki w szkołach średnich w Nepalu jak i za granicą. Pod koniec 10 klasy wszyscy uczniowie zobowiązani są zdać egzamin School Leaving Certificate (SLC). Na podstawie jego wyników oraz ogólnej postawy uczniów, obejmującej przede wszystkim zaangażowanie społeczne wybierana jest grupa około 15 uczniów, której oferuje się uczestnictwo w programie. Przez następny rok grupa ta pracuje w charakterze wolontariuszy w szkole, bądź placówkach z nią związanych (głównie klasztorach należących do linii Kagyu). Do ich obowiązków należy praca biurowa związana z administracją tych jednostek, ich obsługą techniczną (stołówka, pralnia, sprzątanie pomieszczeń) jak i praca w charakterze nauczycieli najmłodszych z podopiecznych. W trakcie tego okresu, zależnie od ich postawy, własnych umiejętności, preferencji i dostępności środków od sponsorów bądź stypendiów na zagranicznych uczelniach młodzież ta ma możliwość podążenia jedną z dwóch ścieżek. • Pierwsza z nich obejmuje dalsze kształcenie w szkole średniej/zawodowej na terenie Kathmandu. Czesne w takich szkołach wynosi od 800 do 2000$, a środki na jego pokrycie pochodzą od sponsorów znalezionych dzięki kontaktom Shree Mangal Dvip. Po takiej szkole uczniowie Ci zostają najczęściej Health Assistant’ami, nauczycielami bądź pracownikami społecznymi. Aby zmniejszyć koszty uczniowie Ci nadal mieszkają w SMD bądź innych jednostkach z nią związanych, jednocześnie dalej wspierając ich działalność własną pracą. • Druga ścieżka pozwala na wyjazd do liceów poza Nepalem. W przypadku zakwalifikowania się do jednego z programów stypendialnych oferowanych przez szkoły zagraniczne, SMD pomaga w załatwieniu wszystkich formalności związanych z wyjazdem. Po skończeniu takiej szkoły dany uczeń jest zobowiązany wrócić do SMD oraz odpracować tą możliwość. W przypadku zakwalifikowania się do kolejnego programu stypendialnego umożliwiającego kontynuacje nauki na uczelni wyższej, taki student wraca do SMD po skończeniu całej edukacji. Zobowiązanie to ma charakter czysto moralny. W ciągu całego okresu działalności szkoły Shree Mangal Dvip przeszło 60 uczniów skończyło bądź aktualnie kontynuuje naukę w liceach, bądź uczelniach wyższych w krajach takich jak Japonia, Kanada, Szwajcaria, USA, Niemcy, Portugalia, Norwegia.